Na even een uitstapje te hebben gedaan van mijn oorspronkelijke plan (niet dat ik echt een plan heb, maar Panama was in ieder geval niet de bedoeling), ben ik weer terug in Costa Rica. Mijn Amerikaanse maatje Amanda heb ik in kunnen ruilen voor een ander Amerikaans reismaatje, Elle 👩Een drukke kwebbel, maar goed gezelschap!

Maar we beginnen bij het begin…

Na het uitchecken bij Max Hotel in Bocas del Toro, heb ik een uur-durend avontuur beleeft bij een post office in het kleine centrum. Ik had dus echt te veel meegenomen: mijn backpack met daarnaast ook nog 2 gewone tassen en een dagrugzak. Het liep de spuigaten uit. Dus daar moest wat aan worden gedaan. Samen met Elle hebben we een soort ‘Het best idee van Nederland-jury’ gespeeld, maar dan voor reisartikelen. Een groot gedeelte is de prullenbak in gegaan, een middelgroot gedeelte mocht mee en een klein doosje met spullen moest terug naar Nederland. Op naar het postkantoor dus. In Nederland is dat een geordend bedrijf met veel personeel, structuur en schema’s. In Panama niet. Een klein hokje met 1 mannetje (die natuurlijk geen engels kon) en een pritstift: dat is blijkbaar genoeg voor een postkantoor! Komt ‘ie: eerst moest de doos gewogen worden, toen moest er gebeld worden over de prijs, toen werd ik naar een winkeltje gestuurd om een bruin verpakkingspapiertje te kopen, toen ik die had dicht geplakt met plakband bleek dat niet correct en moest het opnieuw worden gedaan met de pritstift, toen moest ik een kopie laten maken van mijn paspoort in een ander winkeltje en toen moest er een wit papier op worden geplakt met het adres….je snapt, een top systeem! Oftewel: ik ben benieuwd of het aankomt bij mijn ouders in Hollanda.

Eindelijk konden we weg! Dus doei Bocas del Toro- Panama. Hoi watertaxi, busje en grensovergang…. Costa Rica!

Mijn trolley en ik worden steeds meer 1

Eenmaal terug in Costa Rica hebben Elle en ik moeten sprinten om de laatste bus naar de hoofdstad San José te kunnen halen. 5 uur in de bus, lekker slapen en uit het raam kijken naar het fraaie groene landschap.

In San José kwamen we laat aan, maar verbleven in het zeer vriendelijke Hostel Bekuo. Snel slapen, maar de volgende ochtend stond ik er tijdens het ontbijt zo bij:

Gezellig potje spelen met Will de backpacker

De vraag was natuurlijk: wat gaan we vandaag doen? ‘Manual Antonio’, ‘Corcovado’ of naar het Noorden. Omdat Semana Santa (Pasen en dus alle hostels overvol) zou gaan beginnen, moesten we ook rekening houden met overvolle bussen en files. Daarom besloten we naar het Noorden van Costa Rica te reizen. De hele ochtend heb ik gebeld met hostels in de omgeving van La Fortuna, de ene na de andere was volgeboekt. Behalve 1…. Essence Boutique Hostel. Via de telefoon noemde de receptionist dat ze een camping hadden en ik greep meteen mijn kans “is there any chance you might have a spare tent for two girls?”. Dat hadden ze wel! Voor 7 dollar waren we welkom.

Geen luchtbedden echter. Maar ik werd creatief van het camping idee. Ik hing op en ben naar de recptie van het hostel in San José gelopen “so, if we want the blankets, how much would it cost?” Ik heb mensen nog nooit zo verbaasd zien kijken, doch: het was geregeld!

Na wederom een lange busreis van San José naar La Fortuna en daarna een taxirit van 45 min…waren we op een idyllische plek! Boven op een berg stond een jacuzzi met uitzicht over een pracht meer en een gigantische vulkaan (Vulcan Arenal). Essence Boutique hostel is prachtig.

Jungle hutjes, een camping en schitterend uitzicht: Essence Hostel it is🌷

Ik was zielsgelukkig toen ik in dit hostel aankwam. Heido, de manager, verwelkomde ons vriendelijk met uitleg over de omgeving en gebruiksaanwijzing van de jacuzzi. Hij vertelde ons ook ander goed nieuws: 2 reizigers waren niet op komen dagen en we mochten de eerste nacht in een kamer naast het restaurant.

De avond was heerlijk: zelfgekochte tortilla, refried beans, avocado en een wijntje uit een kartonnen pak. En dat verorberen in een jacuzzi, het kan slechter. De volgende dag hebben we ’s avonds in het restaurantje gegeten van het hostel en het leuke is dat Lilian, de huischef, thema-avonden houdt qua eten. Mocht het nou net Indiaase avond zijn, mijn favoriet! Samen met alle gasten naan-brood bakken en aan grote tafels met andere eten, het was erg gezellig.

Laguna en Volcan Arenal

Toen werd het tijd om te kamperen. 10 min lopen door de jungle, naar de camping. Via een klein modder weggetje, langs een watervalletje en ’s nachts zie je overal schitterende vuuvliegjes! Aangekomen bij ons 1-persoons tentje(!) waren we al totaal bezweet door de jungleklim en toen we eenmaal in de tent lagen, creerden we samen een echte sauna. Zo warm! En daarbij hadden we honderden vliegjes en muggen meegenomen bij het binnenstappen  van de tent🐜🕷

We hebben goed gelachen om onszelf: in de jungle, zonder matje, gloeiendheet….maar het was een avontuur!

De volgende ochtend werd ik wakker door het geluid van….brulapen! Eerst dacht ik dat het hele typische koeien waren, maar later in het hostel vertelde ze ons dat er veel brulapen in het gebied zitten.

Brulapen gebied

Ik ben ook aan het oefenen voor brulaap

Elle had een moeilijk begin van de dag😴

2 dagen in Essence hostel was fantastisch, maar toen begon het weer te kriebelen voor mij, ik wilde weer verder reizen. Ik had een aardig Duits stel ontmoet en mocht mee naar Monteverde de volgende dag…maar Elle en ik spraken we af om elkaar weer te ontmoeten zodra we in Nacargua zouden zijn!